ام حبيبه

ام‌حبیبه رمله دختر ابوسفیان از قبیله بنی‌امیه بود. ام‌حبیبه برخلاف پدرش، به همراه شوهرش عبدالله بن جحش به اسلام گروید و در اثر آزار مشرکان مکه به همراه کاروان مسلمانان به سرزمین حبشه هجرت نمود.

شوهر ام‌حبیبه در حبشه مسیحی شد و در همان جا درگذشت، و ام‌حبیبه بی‌سرپرست ماند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم وقتی از این واقعه آگاهی یافت، شخصی را از جانب خود به حبشه فرستاد و ام‌حبیبه را خواستگاری کرد.

برخی مورخین نقل کرده‌اند که نجاشی پادشاه حبشه چهارصد اشرفی به عنوان مهر از جانب رسول خدا به ام‌حبیبه داد. بنابر نظر برخی مورخین، این خواستگاری و ازدواج در سال هفتم هجرت رخ داده است. مسلمانان مهاجر، در همان سال به مدینه آمدند.

می‌گویند هنگامی که ابوسفیان برای تمدید مدت پیمان صلح با مسلمین، به مدینه آمده بود به خانه دخترش، ام حبیبه رفت و خواست روی بستر پیامبر بنشیند، اما ام‌حبیبه بی‌درنگ آن را جمع کرد و گفت: «این بستر رسول خداست و سزاوار نیست مردی کافر و مشرک بر آن بنشیند» ابوسفیان از این رفتار دخترش سخت برآشفت و خانه وی را ترک کرد.

ام‌حبیبه در سال 44 قمری دارفانی را وداع گفت.

منابع

(1). الطبقات، ج 8، ص 96؛ اسدالغابه، ‌ج 7،‌ ص 115.

(2). تاریخ پیامبر اسلام صلی ‌الله ‌علیه ‌و آله ‌و سلم‌،‌ آیتی، ص 73.